Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis istud, quaeso, nesciebat? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Duo Reges: constructio interrete. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Bork: Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Verum audiamus.: Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Sit enim idem caecus, debilis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Erit enim mecum, si tecum erit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius,
malitiae natae sunt.

Tum mihi Piso: Quid ergo?

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Verum hoc idem saepe faciamus.
Cur id non ita fit?
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Sed ad bona praeterita redeamus.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.